Sister Chan Duc is een non die in mijn familie zit tijdens de retraite in augustus met Thay. Ze is een leuk, wijs mens, ook heel lief. Ik voel dat ik meer van haar kan leren.
Zo ga ik van 8 tot en met 11 november naar een cursus van haar in het EIAB in Waldbröl met bovenstaande titel. De cursus gaat over bidden.
Zelf ben ik niet kerkelijk opgevoed en bidden staat ver van me af. Maar nu valt het op zijn plaats. Na de retraite in augustus heb ik behoefte er meer over te weten te komen. De vraag in mij is, wat kan ik naast mogelijke materiële ondersteuning, voor mijn vrienden in Afrika doen als ik zo ver van hen vandaan woon. En wellicht ook, wat kan ik hier voor mijn naasten doen. Bijvoorbeeld voor degenen naar wie het me (nog) niet lukt liefdevol te luisteren, maar van wie ik wel houd.
Belangrijk voor bidden is dat je beseft, dat we geen afgescheiden zelf hebben. De ander is in mij, ik ben in de ander. Om het inzicht van een niet afgescheiden zelf makkelijker te ervaren, kun je beginnen met een meditatie over je ouders in jezelf. Voel dat jouw wervelkolom ook jouw vaders wervelkolom is, zie dat jouw moeders longen ook jouw longen zijn.
Bidden is, zoals ik het althans begrepen heb, niet iets intellectueels van nu ga ik op dit moment bidden voor die en die die het moeilijk heeft. Het is meer iets intuïtiefs en van het hart. Meer is het, zend jouw goede energie naar iemand op het moment dat die persoon in je opkomt.
De collectieve energie is altijd sterker dan wanneer je het alleen doet. Er zijn mensen die geholpen zijn doordat anderen voor hen baden. Het kan ook zijn dat de ander energetisch niet bereikbaar is voor jouw gebed.
We leren de verschillende aspecten van liefde. Omdat we geen afgescheiden zelf hebben, is de liefde die we onszelf schenken ook voor de ander. Voor mij betekenen deze dagen in Waldbröl in velerlei opzicht mezelf liefdevol voeden. Ik krijg de kans mijn lichaam werkelijk rust te gunnen, mijn ziel wordt gevoed, ik leer, ik geniet van het samenzijn met de monniken en nonnen en met de medecursisten, de bomen zijn in volle herfsttooi, ik leer het bos in de buurt beter kennen en geniet ervan tussen het mos en de paddenstoelen rond te scharrelen, ook in het donker, ik hoef niets te doen en krijg heerlijk eten.
We leren een Ceremonie om de Overledenen te Herdenken. Aandoenlijk is, met geen enkel muzikaal wonder in ons groepje, hoe we het moeilijke lied om de Boeddha's en de Bodhisattva's aan te roepen instuderen en tijdens de ceremonie helemaal weten te zingen. Aandoenlijk is ook om te zien, dat het voor een non die al lang geleden is ingetreden, ook moeilijk is om het lied te zingen.
Zondag hebben we een gemeenschappelijke dag met de monniken en nonnen, enkele cursisten en 2 mensen die de winterretraite doen. Zo luisteren we samen live naar een dharmalezing van Thay in het kader van de winterretraite. Wat grote indruk op mij maakt is de formal lunch, die we met zijn allen in stilte in de grote zendo, de Asokahal nuttigen. Ik eet een aardappel en ik zie de aardappel voor me in de grond groeien en ik zie dat ik ook de aarde ben en de aardappel. Het voelt als heilig eten en dan kom ik buiten. Alle bomen in felle kleuren. Ik voel tranen. Zo mooi is alles en ik ga bijna weer weg. Ontroerd en dankbaar, en heel rijk.
Sister Chan Duc raadt ons aan, hoe druk we het ook hebben, in het dagelijks leven vooral tijd te nemen voor diep kijken, wat zijn onze werkelijke motieven en hoe kunnen we onze liefde voeden.
Ada
Tedere handeling van het hart.
Ada
Tedere handeling van het hart.
