Bij aankomst valt het me op hoe mooi het hier is. Rustig en
vredig. (Alles is goed. I have arrived, I am home.) We beginnen de dag met
begroetingen, een kopje thee en (lekkere!) cake en taart. Het belooft een dag
vol zaligheid te worden.
Dan volgt, na nog een korte uitleg, een stille
meditatie. Aangezien er net iets is gezegd over voeding en consumeren is het
helemaal niet zo stil in mij. Geeft niks, rust is er wel. Fijn. Ik denk aan de
lege shampoofles van die ochtend en de zilveren hanger om mijn nek. En aan alle
'uitspattingen' van de laatste tijd. En ookal bedenk ik me dat hoe ik nu met
consumeren omga, misschien niet zo is zoals ik wil. (Omdat er niet de juiste
intentie achter zit.) Toch geeft het me ruimte. Ik mag best een beetje tikkertje
spelen met het universum. Van spelen word je wijs. Je hoeft het niet te weten.
Voel maar, proef, hoor, ruik! En dan 'weet' je ineens veel meer.
De lezing van Ada laat zien dat iedereen teacher kan zijn,
als je het dicht bij jezelf houdt. Dat blijkt wel weer. Soms raakte het me diep,
soms was het herkenbaar grappig.
Wat volgde was een zintuiglijk feestje. De 'workshop'. We
kregen als eerst een bord, met daarop allerlei kleine hapjes. Het zag er
prachtig uit. En het was ook nog eens heerlijk.
Daarna mochten we blind proeven. Ik vond het schitterend om
te zien hoe iedereen vol vertrouwen begon aan deze ontdekkingsreis. Later
blijkt dat eigenlijk iedereen wel iets heeft ervaren hierbij. We delen met
elkaar wat voeding met ons doet. En we krijgen een aantal vragen voorgelegd
over voeding: Wat wens je voor jezelf? Wat levert het je op (om het niet te
doen)? Wat kost het je (om het te laten)? Wat heb je nodig (om te veranderen)?
Die we dan met elkaar delen en vervolgens delen we onze wensen met elkaar.
Dan is het tijd om naar buiten te gaan en het is inmiddels
stralend mooi weer. Zingen in de zon en daarna op naar het weiland. We bewegen
ons in de ruimte, tussen de elementen. Hoeveel meer in het nu kun je zijn?
Als we terugkomen word de lunch voor ons klaargezet. Het
ziet er heerlijk uit en er is veel. We schuifelen in stilte rond om
uiteindelijk in onze kring te kunnen zitten met een gevuld bord eten, waar we
in stilte van genieten. En als na een tijdje iedereen zijn/haar bord leeg
heeft, mogen we zelfs nog een keertje ons bord vullen.
We doen de afwas als op Plumvillage. En dan is het tijd om
te zingen. Als iets helpt om
uit je hoofd te komen dan is dit het wel. Het lijkt ook wel alsof het vanzelf
gaat, de ruimte vult zich met klanken en een gevoel van verbondenheid.
Wat volgt is een sapceromonie, met een smakelijk rood sapje.
Weer wordt duidelijk wat aandacht kan doen.We mogen ons geluk nog even in stilte
delen. Dankjewel Universum.
En dan is het alweer tijd voor het Dharma delen. Het regent
in de Sangha, akkers zijn omgeploegd en
liggen klaar om een beetje regen te ontvangen. Gelukkig zijn er vele
gieters aanwezig, want buiten is het droog.
