Spreken en luisteren in mildheid

De Sangha is weer bij elkaar geweest afgelopen zaterdag. Het was een bijeenkomst over de vierde aandachtsoefening. De oefening in spreken en luisteren. De studiegroep had net hetzelfde thema besproken (zie de vorige blogtekst). Leden van deze groep vertelden over hun oefening, hoe mooi het is om echt te luisteren, hoe blij anderen ervan worden. En als je liefdevol spreekt kun je nog steeds spontaan zijn, je zegt alleen andere dingen. Het is een hoopvol begin.

We zingen samen de tekst over het prachtige eiland. En we zingen over Avalokiteshvara. De Bodhisattva van het mededogen hebben we nodig als we liefdevol willen spreken en aandachtig luisteren. Als begeleiding hebben we dit keer een harp en een viool. Het is bijzonder fijn.

Anne leidt de eerste meditatie. Ze helpt ons onze aandacht te vestigen op ons lichaam, van ons haar tot onze voeten, zodat we bij onszelf kunnen terugkeren. Nooit gedacht dat je je haar echt kunt voelen. De loopmeditatie is dit keer wat lastig. We zitten in een erg kleine ruimte omdat het Vipassanacentrum dubbel was geboekt. Maar goed, het lukt.

Na de stille meditatie volgt het Dharma delen. We gaan in groepjes zitten en al snel gonst het van de zachte gesprekken in de ruimte.  Veel sneller dan verwacht klinkt de bel die zegt dat we nog vijf minuten hebben om het gesprek af te ronden.

Dan is er tijd voor de soep. Ada heeft een mooie soep gemaakt, heerlijk gevuld met allerlei groenten en bonen. De pan is snel leeg. Als ik wegga zijn anderen nog aan het opruimen en napraten. Mijn zaterdag roept, maar ik neem de rust en de warmte mee.