Sanghabijeenkomst 15 september 2012

Een mooie ochtend. Kleine Hannah, onze little Buddha is er en verluchtigt onze meditatie met gekir en gepruttel. Het geeft de meditatie een heel eigen sfeer. Arthur heeft de ochtend voorbereid. Hij heeft gekozen voor een aantal teksten van Dennis Ganpo Merzel.


I
De ademhaling is er altijd, hij is altijd bij je. Als je echt opgaat in het ademhalen zelf, of zoals wij het noemen, 'één bent met je ademhaling', is er alleen maar ademen. Er is geen verschil, geen scheiding tussen binnen en buiten, tussen jezelf en al het andere. We zetten onszelf dus op een kunnen, brengen onze geest tot rust en zijn ons bewust van de ademhaling, om alleen maar ademhaling te zijn.
Als we echt één worden met het ademen of zitten, valt zelfs alle inspanning weg. Het wordt iets moeiteloos, alleen maar ademen, alleen maar zitten, omdat er niemand meer is die zich inspant. Niemand haalt adem. Ademen is ademen en zitten alleen maar zitten.

II
Wanneer we mediteren, keren we terug naar ons primaire evenwicht, onze oorspronkelijke staat. Het is de meest zuivere en natuurlijke manier van zijn. Daar komt alles uit voort. 
Misschien heb je zo'n fundamentele werkelijkheidservaring wel eens gehad. In de bergen of aan zee, of bij het luisteren naar muziek. Op de een of andere manier ken je die zuivere momenten van alleen-maar-zijn, de stilte waarin alles wat zich voordoet volmaakt is, Op zulke ogenblikken ontbreekt niets en niets is de veel. Zo'n moment is tijdloos. Zittende meditatie lijkt de meest directe weg tot zo'n ervaring.

III
Zitten is thuiskomen in onze meest natuurlijke staat van zijn. We keren terug naar de geest van alledag. De reis die we het grootste deel van ons leven ondernemen, heeft ons steeds verder van de natuurlijke staat van zijn verwijderd.
De eerste keer dat we zitten, ervaren we dat gevoel van thuiskomen al. Met de tijd, groeit dat gevoel sterker en ervaren we dat thuis niet een plek ergens buiten ons is, maar dat we overal thuis zijn.

IV
Angst kan opkomen als we beginnen met het loslaten van onze zelfbeelden. In deze zenpraktijk gaan we beseffen dat alle oké is, zoals het is, zelfs als je weet dat je binnenkort doodgaat. Je komt dot een kijk op de dingen die inhoudt dat alles wat gebeurt, volmaakt is. Dus als je de greep op je vertrouwde zelfbeeld verliest, vertrouw er dan op dat het goed is. 
Je zult je vertrouwde zelfbeeld kwijtraken, maar je vormt ook een nieuw. Vervolgens ga je aan het werk om ook dat nieuwe beeld los te laten, omdat je ontdekt hebt hoe bevrijdend het is geen beeld van jezelf te hebben. Als dat een aantal keren is gebeurd, begin je te merken dat er toch iets doorgaat.
Uiteindelijk besef je dat elk beeld van jezelf bedacht is, alleen maar uit ideeën en meningen bestaat.We hebben allerlei ideeën bijeengeraapt en op één hoop gegooid om een beeld van onszelf te scheppen. Het is heel bevrijdend dat beeld te verliezen en terug te keren tot niet-weten.

De foto is gemaakt door Marianne Kruijswijk