De
wind kust volop onze wangen!
De
zon geeft alles kleur!
We
lopen door een prachtig land vol leegte.
We
komen aan op de Maanhoeve.
De
dag staat in het teken van compassie. Wim spreekt liever over mededogen.
Hij
laat ons twee babyboompjes van de boerderij zien. De ene is geplant op het
rijke deel van het land, de andere op het arme. Het boompje opgegroeid op
slechte grond blijkt grotere wortels te hebben en is veel groter dan de andere.
Het tweede droge jaar heeft het gemakkelijker kunnen doorstaan, omdat het
genoodzaakt was een groter wortelsysteem te creëren.
Het
zijn de modder en de lotus, lijden en geluk!
Ook
laat hij zien dat de stilstand die we soms ervaren, en vaak niet willen, in
werkelijkheid ons brengt naar volle bloei. De pioenroos lijkt nu een paar dode
takjes boven de grond. Wat we tijdens de stilstand niet geloven, blijkt waar te
zijn, onder de grond zijn de knoppen zich aan het vormen, die straks die grote
witte of roze bloem zal zijn.
Wim
vertelt hoe we ons mededogen kunnen ontwikkelen, niet alleen met de voorbeelden
van de boerderij. Mooi zijn de ervaringen uit zijn eigen leven. We zien hier
iemand die werkelijk oefent in het leven in aandacht zoals Thay ons dat leert.
Wij willen nu ook ons kleine ik van vijf jaar op schoot nemen en liefdevol
beloven: ik laat je nooit meer in de steek! ik zal altijd voor je zorgen! We
begrijpen nu waar onze blauwe plekken vandaan komen.
Ida
is een grote inspiratiebron voor Wim.
Samen
hebben ze een waar spiritueel huis in de traditie van Thich Nhat Hanh. Het
raakt me en geeft me moed hoe Ida en Wim in hun hele levenswijze het mededogen
beoefenen en hun huis voor ieder openstellen.
Het
leven van Ida en Wim inspireert ons op deze dag. Maar zonder ons geen noordelijke
dag van aandacht. Het onvoorwaardelijk zijn en interzijn met al die mooie
mensen, die we als sangha zijn, is een bron van voeding. We genieten op deze
dag van het samen oefenen.
Wim
vraagt ons twee woorden uit het hart mee naar huis te nemen.
We
zeggen: liefde, geraaktheid, lijden, verdriet, inspiratie, interzijn,
zachtheid, mededogen, schoonheid, eigenliefde, engagement, wij is zij, vreugde
verspreiden, leven!
Er
is geen verschil tussen thuis en hier. Na vandaag wil ik zelf meer oefenen met
het woord non-dualiteit. Wat ik hierover leer in mijn eigen wereldje, zal ook
het wereldje van mijn naaste zijn. Dit is wat ik wil bijdragen aan onze
complexe wereld.
We
lopen door het prachtige ruime land.
De
zon en het water weerspiegelen de kleuren van de herfst.
De
wind kust ons!
We
zijn in het land van mededogen.
Ada/ Tedere handeling van het hart
Met dank aan allen die deze dag organiseerden!
