Liefde in ons hart voeden

Sister Chan Duc is een non die in mijn familie zit tijdens de retraite in augustus met Thay. Ze is een leuk, wijs mens, ook heel lief. Ik voel dat ik meer van haar kan leren.

Zo ga ik van 8 tot en met 11 november naar een cursus van haar in het EIAB in Waldbröl met bovenstaande titel. De cursus gaat over bidden.

Zelf ben ik niet kerkelijk opgevoed en bidden staat ver van me af. Maar nu valt het op zijn plaats. Na de retraite in augustus heb ik behoefte er meer over te weten te komen. De vraag in mij is, wat kan ik naast mogelijke materiële ondersteuning, voor mijn vrienden in Afrika doen als ik zo ver van hen vandaan woon. En wellicht ook, wat kan ik hier voor mijn naasten doen. Bijvoorbeeld voor degenen naar wie het me (nog) niet lukt liefdevol te luisteren, maar van wie ik wel houd.

Belangrijk voor bidden is dat je beseft, dat we geen afgescheiden zelf hebben. De ander is in mij, ik ben in de ander. Om het inzicht van een niet afgescheiden zelf makkelijker te ervaren, kun je beginnen met een meditatie over je ouders in jezelf. Voel dat jouw wervelkolom ook jouw vaders wervelkolom is, zie dat jouw moeders longen ook jouw longen zijn.

Bidden is, zoals ik het althans begrepen heb, niet iets intellectueels van nu ga ik op dit moment bidden voor die en die die het moeilijk heeft. Het is meer iets intuïtiefs en van het hart. Meer is het, zend jouw goede energie naar iemand op het moment dat die persoon in je opkomt.

De collectieve energie is altijd sterker dan wanneer je het alleen doet. Er zijn mensen die geholpen zijn doordat anderen voor hen baden. Het kan ook zijn dat de ander energetisch niet bereikbaar is voor jouw gebed.

We leren de verschillende aspecten van liefde. Omdat we geen afgescheiden zelf hebben, is de liefde die we onszelf schenken ook voor de ander. Voor mij betekenen deze dagen in Waldbröl in velerlei opzicht mezelf liefdevol voeden. Ik krijg de kans mijn lichaam werkelijk rust te gunnen, mijn ziel wordt gevoed, ik leer, ik geniet van het samenzijn met de monniken en nonnen en met de medecursisten, de bomen zijn in volle herfsttooi, ik leer het bos in de buurt beter kennen en geniet ervan tussen het mos en de paddenstoelen rond te scharrelen, ook in het donker, ik hoef niets te doen en krijg heerlijk eten.

We leren een Ceremonie om de Overledenen te Herdenken. Aandoenlijk is, met geen enkel muzikaal wonder in ons groepje, hoe we het moeilijke lied om de Boeddha's en de Bodhisattva's aan te roepen instuderen en tijdens de ceremonie helemaal weten te zingen. Aandoenlijk is ook om te zien, dat het voor een non die al lang geleden is ingetreden, ook moeilijk is om het lied te zingen.

Zondag hebben we een gemeenschappelijke dag met de monniken en nonnen, enkele cursisten en 2 mensen die de winterretraite doen. Zo luisteren we samen live naar een dharmalezing van Thay in het kader van de winterretraite. Wat grote indruk op mij maakt is de formal lunch, die we met zijn allen in stilte in de grote zendo, de Asokahal nuttigen. Ik eet een aardappel en ik zie de aardappel voor me in de grond groeien en ik zie dat ik ook de aarde ben en de aardappel. Het voelt als heilig eten en dan kom ik buiten. Alle bomen in felle kleuren. Ik voel tranen. Zo mooi is alles en ik ga bijna weer weg. Ontroerd en dankbaar, en heel rijk.

Sister Chan Duc raadt ons aan, hoe druk we het ook hebben, in het dagelijks leven vooral tijd te nemen voor diep kijken, wat zijn onze werkelijke motieven en hoe kunnen we onze liefde voeden.

Ada
Tedere handeling van het hart.

Aandacht in Lieveren

De noordelijke sangha's zijn op de dag van de stilte bij elkaar geweest. Binnenkort verschijnt hier een link naar het verslag dat door de organisator Sangha Leeuwarden gemaakt zal worden. Het tijdelijk verslag staat hier

Over gevoelens (20 oktober)

De ochtend begon met de mededeling dat één van de leden niet kon komen omdat haar vader was overleden. We staken een kaarsje voor hen aan en zongen No coming, no going

Om de maand behandelen we een deel van de Satipatthanasoetra aan de beurt. Arthur en Florry lazen beiden stukken uit het boek van Thich Nhat Hanh Leven in aandacht over de soetra voor. Het ging over de gevoel. Arthur gaf zijn kijk op de meditatie over gevoelens. Hier een deel van zijn inleiding.

Terwijl je je adem blijft volgen kun je je gevoel observeren:
- probeer je niet aan bepaalde gevoelens te hechten,
- laat je niet overspoelen door gevoelens,
- probeer lastige gevoelens niet af te wijzen
Zo kun je de wortels, het wezen van al deze gevoelens gaan zien en wat ze voortbrengen, de bloei en de vrucht van de gevoelens.
We kunnen alsmaar dieper kijken naar onze gevoelens, zodat we er één mee worden; waarnemer en het waargenomene vallen samen: dit is de observatie van de gevoelens in de gevoelens.

Wanneer de observatie leidt tot inzicht en begrip, ook bij gevoelens als angst, jaloezie en boosheid kunnen we die transformeren in heilzame energie die ons zal voeden.

We begonnen de meditatie met twee vragen:
1.
Het kan zijn dat de omstandigheden van buitenaf voor iemand aanhoudend zo slecht zijn dat het onaangenaam voelen geen kans krijgt te verdwijnen, dus aanhoudt of zelfs heftiger wordt. Wil je je in zulke omstandigheden kunnen handhaven: is het dan niet beter om hetgeen je aantast te verdringen of te ontwijken?

2.
Ben je je bewust van de oorsprong van je gevoel? Zo ja, ben je in staat er invloed op uit te oefenen?

Daarna concentreerden we ons achtereenvolgens op de aangename, de neutrale en de onaangename gevoelens. Na de geleide meditatie liepen we samen. De laatste tijd is het gewoonte geworden om aan het einde van de loopmeditatie te wachten tot iedereen weer bij zijn of haar plek is, en dan gezamenlijk te gaan zitten. Ik vind dat een mooie afsluiting van het lopen. Na de stille meditatie en het Dharmadelen konden we genieten van de heerlijke soep die Bart en Joyce meegenomen hadden.

Oefenen in mededogen (6 oktober)

Het thema van de korte sangha in oktober was mededogen. Asha leidde de ochtend. Aan de hand van enkele lichaamsoefeningen oefenden we met de mudra’s van de lotusgroet en namaste het mededogen vanuit ons hartgebied. Bij het beoefenen klonk de muziek van de mantra Om Mani Padme Hum, een aanroep aan de bodhisattva Avalokitesvara, de bezitter van de juweel in de lotus,  de bodhisattva van diep mededogen en luisteren.  

Als  leidraad voor de geleide meditatie werd een gedicht van Hein Stufkens  in gedeelten voorgelezen;

Moge mijn mededogen zacht en vriendelijk zijn

Als de zon in het voorjaar

  

Moge het schaduw geven en beschutting

Als een plataan in de zomer

  

Moge het sterk en standvastig zijn in de herfst

Als de wind der vergankelijkheid waait

Moge het in de barre winter

Branden als een barmhartig vuur

Dat mijn hart te allen tijde

Weet heft van het grote lijden

In de loopmeditatie werd door ieder het woord lotusbloem meegenomen; “Laat elke stap een lotusbloem zijn.”We sloten de ochtend af met een stiltemeditatie en dharmadelen. 

De foto komt van: Dreamstime.com

Sanghabijeenkomst 15 september 2012

Een mooie ochtend. Kleine Hannah, onze little Buddha is er en verluchtigt onze meditatie met gekir en gepruttel. Het geeft de meditatie een heel eigen sfeer. Arthur heeft de ochtend voorbereid. Hij heeft gekozen voor een aantal teksten van Dennis Ganpo Merzel.


I
De ademhaling is er altijd, hij is altijd bij je. Als je echt opgaat in het ademhalen zelf, of zoals wij het noemen, 'één bent met je ademhaling', is er alleen maar ademen. Er is geen verschil, geen scheiding tussen binnen en buiten, tussen jezelf en al het andere. We zetten onszelf dus op een kunnen, brengen onze geest tot rust en zijn ons bewust van de ademhaling, om alleen maar ademhaling te zijn.
Als we echt één worden met het ademen of zitten, valt zelfs alle inspanning weg. Het wordt iets moeiteloos, alleen maar ademen, alleen maar zitten, omdat er niemand meer is die zich inspant. Niemand haalt adem. Ademen is ademen en zitten alleen maar zitten.

II
Wanneer we mediteren, keren we terug naar ons primaire evenwicht, onze oorspronkelijke staat. Het is de meest zuivere en natuurlijke manier van zijn. Daar komt alles uit voort. 
Misschien heb je zo'n fundamentele werkelijkheidservaring wel eens gehad. In de bergen of aan zee, of bij het luisteren naar muziek. Op de een of andere manier ken je die zuivere momenten van alleen-maar-zijn, de stilte waarin alles wat zich voordoet volmaakt is, Op zulke ogenblikken ontbreekt niets en niets is de veel. Zo'n moment is tijdloos. Zittende meditatie lijkt de meest directe weg tot zo'n ervaring.

III
Zitten is thuiskomen in onze meest natuurlijke staat van zijn. We keren terug naar de geest van alledag. De reis die we het grootste deel van ons leven ondernemen, heeft ons steeds verder van de natuurlijke staat van zijn verwijderd.
De eerste keer dat we zitten, ervaren we dat gevoel van thuiskomen al. Met de tijd, groeit dat gevoel sterker en ervaren we dat thuis niet een plek ergens buiten ons is, maar dat we overal thuis zijn.

IV
Angst kan opkomen als we beginnen met het loslaten van onze zelfbeelden. In deze zenpraktijk gaan we beseffen dat alle oké is, zoals het is, zelfs als je weet dat je binnenkort doodgaat. Je komt dot een kijk op de dingen die inhoudt dat alles wat gebeurt, volmaakt is. Dus als je de greep op je vertrouwde zelfbeeld verliest, vertrouw er dan op dat het goed is. 
Je zult je vertrouwde zelfbeeld kwijtraken, maar je vormt ook een nieuw. Vervolgens ga je aan het werk om ook dat nieuwe beeld los te laten, omdat je ontdekt hebt hoe bevrijdend het is geen beeld van jezelf te hebben. Als dat een aantal keren is gebeurd, begin je te merken dat er toch iets doorgaat.
Uiteindelijk besef je dat elk beeld van jezelf bedacht is, alleen maar uit ideeën en meningen bestaat.We hebben allerlei ideeën bijeengeraapt en op één hoop gegooid om een beeld van onszelf te scheppen. Het is heel bevrijdend dat beeld te verliezen en terug te keren tot niet-weten.

De foto is gemaakt door Marianne Kruijswijk

Een terugblik op een zomerbijeenkomst

Meestal is het rustig in de Sangha in de zomermaanden. Na de Dag van de Aandacht zijn er geen bijeenkomsten meer in het Vipassanacentrum. Dit jaar vonden velen van ons het toch lastig om elkaar zo lang niet te zien en het zonder steun in de beoefening te moeten stellen. Daarom zijn er toch bijeenkomsten geweest op intitiatief van enkele leden. Ik vind dat een teken dat we steeds meer naar elkaar toegroeien. Mooi om te zien.

Een aantal van ons was van plan om naar de zomerretraite van EIAB te gaan. Ter voorbereiding nodigde S. hen uit bij haar stacaravan. Else Marijke schreef  dezelfde dag nog een verslag, dat ze me toestuurde. Een mooi, passend verhaal over aandacht en zoeken naar geluk.

Vandaag, zaterdag 28 juli, zijn we te gast bij Sujata op een camping in Appelscha. Wat sanghaleden die zich willen voorbereiden op de retraite en lezing met Thich Nhat Hanh in augustus te Walbröl en Den Haag.

We hebben ook wat gasten: één uit een Chinese Karuna traditie en éen Karuna (Hanna) nog vrijwel zonder traditie: de 5 maanden oude baby van twee van onze sanghaleden. Ze zijn overigens beiden lenig: de wat ouder man vouwt zich moeiteloos in de halve lotus ( 50 jaar oefening, zegt ie!) en de jonge Karuna steekt zonder probleem bijna haar teen in haar mond.

We worden warm verwelkomd met koffie/thee en lekkers in een paradijselijk oord: stacaravan met ruim gazon en wijds uitzicht. Achter de heg ontvouwt zich een fri(e)s weiland met grazende koeien. Als we worden uitgenodigd om binnen te gaan mediteren, stel ik voor het toch maar buiten te doen. Hoewel bewolkt, is de fris warme lucht aangenaam. Bovendien heb ik nog nooit een “spettermeditatie” gedaan, en al zou het gaan plenzen,  een “plensmeditatie” lijkt me ook niet gek.  Het is tenslotte vakantie en dan valt de stress met bakken van me af en blijkt het Boeddhistisch ideaal van gelijkmoedigheid opeens binnen handbereik.

Als een wesp rond het hoofd van één van de deelnemers gonst, lijkt de “zoemmeditatie” ook een aanlokkelijke nieuwe variant.

De jonge Karuna doet vandaag de zangmeditatie: ze kirt en piept dat het een lieve lust is, de vogels voelen zich geïnspireerd en doen vrolijk mee. De hond van Asha bewaakt met gegrom de stilte. In deze zomerse omstandigheden verloopt de zit-loop-zit meditatie verrukkelijk: de adem in en uit, een frisse bloem, een stevige berg, alles lukt vandaag. Behalve dan die halve lotus – met een vleugje Karuna ( mededogen) laat ik me toch maar op een stoel zakken.

“Hoe bereid je je voor op de retraite?” is het het onderwerp van het dharmadelen voor en na de lunch. Drie van onze leden gaan wat eerder naar de retraite om te helpen alles klaar te maken. “Genieten” blijkt  het sleutelwoord, zie jezelf niet alleen als gastgever, maar ook de gast, geen onderscheid. Gelukkig zijn is belangrijker dan alles perfect geregeld te hebben.

Wat het je nodig tijdens de retraite? De één wil mogelijk wat ondersteuning als ze zich te midden van die 580 deelnemers alleen mocht voelen: een wandeling, even een omhelzing. De ander wil met een open houding ernaar toe: zien wat zich aandient….

De lunch is heerlijk en ook de zon, die toch nog tevoorschijn komt. Als we met 5 minuten stilte afsluiten , begint het toch nog te spetteren: wat tranen glijden langs mijn wangen.  Ach, wat mis ik mijn geliefde “spetter”  toch, mijn levensgezel en tochtgenoot, met wie ik vele retraites de stilte, de wijsheid en de lach mocht delen. Ik vraag om handen van de sangha en zo sluiten we af: de handen op elkaars harten: hartverwarmend. Nog wat stil geniet ik van een laatste kopje thee. Dank je wel Sujata  voor het goede idee, de fijne ontvangst!

En voor wie het betreft: een goede retraite. Voor jullie allen: een goede zomer met een vleugje Karuna ( mededogen)!

Else Marijke Schot

Compassionate lamp of the Source

De foto is afkomstig van Flickrhivemind

Na de zomer... de sangha

Afgelopen zaterdag (1 september) waren we voor het eerst weer bij elkaar in het Vipassanacentrum. Het is een mooie zomer geweest. We hebben elkaar in kleine groepjes getroffen in de tuin of op de camping. Een aantal van ons is naar de zomerretraite van het EIAB geweest. En een aantal bezocht de lezing van Thich Nhat Hanh in Den Haag of keek die op de livestream.

Het was goed om elkaar weer te zien. Samen oefenen is toch een verrijkende ervaring. Het is niet altijd makkelijk om het mediteren alleen vol te houden. Zelfs een monnik vindt het soms nog moeilijk, heeft één van ons tijdens de retraite gehoord. Je kunt elkaar steunen in de sangha door samen te oefenen en gedachten en ervaringen te delen, samen te lopen, samen thee te drinken of samen te zingen.

Het is niet voor niks: de Boeddha, de Dharma en de Sangha. 

Geen grotere religie...

Eén van onze leden stuurde de tekst van een prachtige presentatie, vertaald door Freddy Storm, oktober 2010:

Leonardo Boff, Braziliaans theoloog, vroeg aan de Dalai Lama:

Uwe Heiligheid, welke is volgens u de beste religie?

De Dalai Lama stond stil, glimlachte tegen mij, 

keek me recht in de ogen... en zei:

"De beste religie is degene die je nader tot God brengt.

Het is degene die van jou een beter mens maakt."

Wat maakt ons beter?

"Alles wat je vervult met mededogen

je gevoeliger maakt, losser, vriendelijker, 

menselijker, verantwoordelijker, respectvoller voor de ethiek.

De religie die dat allemaal voor jou doet is de beste religie.

Mijn vriend, ik ben niet geïnteresseerd in jouw religie,

noch in het feit of je religieus bent of niet...

Het belangrijkste voor mij is de wijze waarop je omgaat met anderen,

jouw familie, jouw collega's op het werk, jouw gemeenschap

en met de hele wereld.

Denk eraan dat het universum de echo is van

onze daden en gedachten.

De wet van actie en reactie is niet beperkt tot het fysieke.

Het gaat ook over onze menselijke relaties.

Als ik met goedheid handel, zal ik goedheid ontvangen.

Als ik met boosaardigheid handel, zal ik boosaardigheid ontvangen.

Wat onze grpootouders ons hebben gezegd is de zuivere waarheid.

Je zal altijd ontvangen wat je anderen toewenst.

Gelukkig zijn is geen kwestie van lot,

het is een kwestie van opties of keuzes.

Zorg voor jouw gedachten, want ze zullen WOORDEN worden.

Zorg voor jouw woorden, want ze zullen DADEN worden

Zorg voor jouw daden, want ze zullen GEWOONTES worden.

Zorg voor jouw gewoontes, want ze zullen jouw KARAKTER vormen.

Zorg voor jouw karakter, want het zal jouw LOT vormen

en jouw lot zal jouw LEVEN zijn

...en...

er is geen grotere religie dan de WAARHEID"

Annes meditatie

Ik adem in en voel me open

Ik adem uit en voel me op mijn gemak

Open   

gemak

ÐÑ

Ik adem in en luister diep

Ik adem uit en luister naar mijn uitademing

Diep luisteren 

uitademing

ÐÑ

Ik adem in en luister met ruimte

Ik adem uit en luister naar geluiden ver weg

Met ruimte luisteren

Ver weg  luisteren

ÐÑ

Ik adem in en voel me vredig

Ik adem uit en luister naar de stille plek in mij

Vredig

Stille plek in mij

ÐÑ

Ik adem in en glimlach

Ik adem uit en voel de stilte in en om me heen

Glimlach

Stilte in en om me heen

Foto's van de Dag van de Aandacht (slot)

Heerlijk beginnen met muziek, begeleid door Else Marijke en Bart

De loopmeditatie

Vertellen over de vijf aandachtsoefeningen

Foto's Dag van de Aandacht 2

Het prachtige kerkje

De inrichting van de kerk

Ook Jan, een van de oprichters van de Sangha, is aanwezig

Lunchen met aandacht. Iedereen had heerlijk eten meegenomen.

Praten over de vijf aandachtsoefeningen

Klankschaalconcert

Het mooie land rond de kerk

Meditatie over de vijf aandachtsoefeningen (17 maart)

Ik heb eerbied voor het leven van mensen, dieren, planten en mineralen om mij heen en besef dat zij kwetsbaar zijn en mijn zorg nodig hebben.  

Zorg voor het kwetsbare.

Ik respecteer de bezittingen en grenzen van de ander en oefen in vrijgevigheid 

Respect voor de ander

Vrijgevigheid.

Ik wil zorgvuldig en bewust omgaan met mijn seksuele energie en werkelijke liefde en acceptatie ontwikkelen.

Werkelijke liefde voor mijzelf

Werkelijke liefde voor de ander.

Ik wil liefdevol spreken en aandachtig luisteren, zodat vrede en begrip om mij heen toenemen.

Liefdevol spreken.

Aandachtig luisteren.

Ik let goed op wat ik eet, drink en verder tot mij neem. Ik oefen mij in het maken van juiste en heilzame keuzes. 

Bewust zijn van wat ik tot mij neem. 

Oefenen van heilzame keuzes.

De kleine sangha van 3 maart

Lieve sangha,

3 maart, kleine sangha met Marianne begeleiden, stond er in mijn agenda. Het voorjaar lonkt, als je er open voor staat.  De zintuigen opfrissen leek ons daarom een goed idee.

Het werd voor mij een mooie ochtend, ik hoop ook voor anderen. Wij waren dertien in getal.

De wierookofferande stimuleerde de neus. Een geleide meditatie over vroege vogels, de geur van vers gras, een lentestorm en de smaak van fris water. Een zelfverzonnen waterceremonie, waarbij we in aandacht fris water dronken. Dharmadelen over de betekenis van het voorjaar voor ons, niet alleen in de natuur, maar ook als innerlijk ontwaken.

De geboorte van Hannah Koekoek is een teken van nieuw leven bij uitstek! Wij deden een kleine meditatie voor haar:

Ik adem in en heet Hannah met heel mijn hart welkom in deze wereld.

Ik adem uit en wens haar met haar ouders een gelukkig leven toe.

Ik adem in en wens haar toe dat haar naam een leidraad in haar leven mag zijn.

Ik adem uit en wens haar toe dat zij mag opgroeien tot een warm, compassievol en aandachtig medemens.

Ook de aanwezigheid van drie jonge mensen van de wake-up sangha Groningen , één van de drie is Romke, gaf een fris geluid.

Een lotus,

Anne.

Satipatthanasoetra

De sanghabijeenkomst stond op 18 februari in het teken van de Satipatthanasoetra. Thich Nhat Hanh heeft er een boek over geschreven. Een aantal leden van de sangha leest dat nu. Iedere even maand is er een overweging op basis van deze soetra. Louis en Arthur hadden er samen een tweespraak over gemaakt:

Louis

Ik wil mijn lichaam zo lang mogelijk in goede conditie houden; zeker tot aan mijn honderdste jaar. Ik wil het behouden.

Arthur

Het  lichaam heeft een vergankelijk bestaan, het zal ooit moeten sterven.

Louis

Ik ben niet voor niets geboren. Ik hecht aan het leven. Ik zal tot mijn laatste snik weigeren om dood te gaan.

Arthur

Mijn lichaam zal sterven en daarna langzaam vergaan. Als laatste zullen mijn beenderen tot stof verpulveren.

Louis

Wonderbaarlijk: het ontstaan van nieuw leven door het bij elkaar komen van twee cellen, die zich vervolgens in de baarmoeder vermeerderen zodat zich een embryo vormt; dat in beginsel een vis, een vogel of een mens kan worden.

Arthur

Er blijft niets van over.

Louis

Zo mooi: de geboorte van een nieuw mens.

Het eerste ademen, huilen en lachen: wat een wonder, iedere keer weer.

Arthur

Ik ben gedurende de nacht een keer opgebleven om de bloem van een teunisbloem open te zien gaan. Dat duurt maar een paar uur, dan verwelkt ze al weer.

Ik kon met haar in contact zijn, haar geur en haar schoonheid zo waarderen, omdat ik wist dat ze maar kort zou leven.

Louis

Geboorte en dood gebeuren tegelijkertijd.

Waar leven is; is dood heel dichtbij.

Als je het ene verwijdert, is het andere er ook niet.

Als de dood er niet is; is de geboorte er ook niet.

Je kunt niet het ene er niet laten zijn en het andere wel: zoals de geboorte er wel is, en de dood niet.

Vele cellen gaan dood en tegelijkertijd worden er vele geboren.

We worden geboren en sterven ieder moment van ons leven: zo is alles steeds nieuw.

We kunnen gaan inzien dat leven en dood hetzelfde zijn; er zo mee in vrede komen.

Arthur

Misschien is er een geen geboorte en geen dood.

Louis

De vlam is er altijd.

Als de vlam ontbrandt; is dat een manifestatie van die vlam.

De vlam zit overal in verborgen: in de zuurstof, in de zwavelkop, in het houten stokje, in het strijkvlak, in de hand die de lucifer aanstrijkt.

Dit zijn allen voorwaarden voor de manifestatie.

Dooft de vlam, dan houdt de manifestatie op, maar de vlam blijft, verborgen in andere verschijningen. Zo zullen haar warmte en de rook het éen en ander in beweging brengen.

Als iets er is, kan het nooit verdwijnen.

Als iets er niet is, kan het nooit tevoorschijn komen, zal het er nooit zijn.

De vlam is er, als geen geboorte en geen dood.

Arthur

Als voldoende voorwaarden samenkomen manifesteert mijn lichaam zich.

Als de voorwaarden stoppen, stopt de manifestatie.

Ik ben dit lichaam niet; ik zit er niet in gevangen.

Ik ben leven zonder grenzen, zonder gescheidenheid.

Mijn ware aard is geen geboorte, geen dood.

Daarna was er een geleide meditatie, de loopmeditatie, een stille meditatie en het dharmadelen. We vertelden onder meer aan elkaar over de betekenis van meditatie. Arthur had ook voor de soep gezorgd: een heerlijk frisse citroensoep.


Het was een mooie ochtend.

Eerste bijeenkomst in het nieuwe jaar

Sinds een paar maanden komen we in Groningen twee keer per maand bij elkaar. De eerste zaterdag is er een korte bijeenkomst (zonder soep) en de derde zaterdag is de bijeenkomst uitgebreider. Afgelopen zaterdag wat het dus de eerste bijeenkomst, een korte sangha. 

We waren met een klein groepje dit keer, 8 leden. Het nieuwe jaar is net begonnen en het is nog vakantie. Daar komt het door. Het is wel eens leuk om in zo'n klein groepje te mediteren. Wel knus eigenlijk. En er was dit voordeel: er was genoeg ruimte voor de mindfulness movements. Asha leidde ons door de bewegingen. Daarna was er een meditatie op de vijf aandachtsoefeningen, de loopmeditatie en de stille meditatie.


Het dharmadelen ging over voornemens. Heb je ze wel, heb je ze niet? Het viel me op dat bijna iedereen bezig was met loslaten: niet meer proberen zoveel te plannen en te beheersen, maar het leven accepteren zoals het komt, de gewoonte om te oordelen loslaten, spullen loslaten naar aanleiding van een verhaal over een boeddhist uit Belgie, pijn en verdriet loslaten en je open stellen voor wat zich aandient aan moois.


Voornemens zijn eigenlijk de keerzijde van verlangen. Als je je voorneemt om iets niet meer te doen of om iets meer of beter te doen, ligt daar een verlangen aan de horizon. Stoppen met roken, toch wel voornemen nummer een in Nederland, verwijst naar het verlangen om een gezond leven te hebben. Net als minder drinken, minder eten. Hoewel dat ook wel samen kan hangen met het vele eten en drinken van de feestdagen.


Ik zag dit ook bij de wensen uit de groep. Niet meer oordelen is de keerzijde van het verlangen om een mild en liefdevol persoon te zijn. (Degene die dit voornemen heeft is al heel liefdevol, maar dat terzijde). Volgens mij is het een goed teken dat we als leden van de sangha allemaal streven naar het loslaten van dingen in ons leven. Het is voor mij een teken dat we ernaar verlangen om te groeien in aandacht en milde vriendelijkheid.

Een mooi vooruitzicht voor het nieuwe jaar.

Marianne