Decembermaand cadeautjesmaand (7 december)

December is de maand van cadeautjes geven en ontvangen. We zijn geneigd  goede daden en eigenschappen van anderen als vanzelfsprekend aan te nemen. Makkelijker vinden we het om onze kritiek te formuleren, ook als we het over anderen hebben. Maar wat is een mooier cadeau dan complimenten geven! Zullen we deze maand deze cadeaus gaan geven! Ook als we het over anderen hebben. Of over alles om ons heen. Of over onszelf.

Het is ook moeilijk voor ons om complimenten te ontvangen. We roepen 'ja maar', als iemand ons prijst. Wat heb je een mooi huis! Ja maar ik moet nog de plinten doen en de muren nog verven. Wat deed je dat goed! Ja maar ik stotterde.

Laten we het compliment met heel ons hart ontvangen en zeggen dankjewel, alsjeblieft! Ik heb dit zo mooi gemaakt, opdat we daar allemaal van kunnen genieten!

Thay vertelde op een retraite dat het allermooiste cadeau, dat we iemand kunnen geven, is te zeggen 'lieverd, ik ben er voor jou!' En ook te zeggen 'lieverd, ik weet dat je er bent, dat maakt me gelukkig!'

We kunnen er alleen voor iemand zijn, als we echt in het huidige moment, fris en stevig aanwezig zijn.

Ik adem in en ik weet dat ik inadem.

Ik adem uit en ik weet dat ik uitadem.

Ik adem in en ik zie mezelf als een bloem.

Ik adem uit en ik voel me fris.

Ik adem in en ik zie mezelf als een berg.

Ik adem uit en voel me stevig.

Ik adem in en zie mezelf als stil water.

Ik adem uit en weerspiegel al wat is.

Ik adem in en zie mezelf als ruimte.

Ik adem uit en ik voel me vrij.

We zingen:

Lieve vrienden, weet je wat ik voel voor jou, jij hebt mij zoveel gegeven, ik hou van jou!

Hierna doen we een ceremonie in de cirkel. We buigen naar elkaar en geven de ander het cadeau 'lieverd, ik ben er voor jou!' We ontvangen het met vreugde en geven het door aan de volgende. Ook het cadeau 'lieverd, ik weet dat je er bent, dat maakt me gelukkig!' geven en ontvangen we.

De ceremonie ontroert en maakt ons blij. We voelen ons verbonden in de sangha, we weten dat we niet alleen zijn. We oefenen in positieve zaadjes water geven, liefdevol spreken en luisteren.

Laten we veel mooie cadeaus aan elkaar, aan de wereld om ons heen, aan onszelf geven. Niet alleen in december. Laten we in blijdschap ontvangen wat ons gegeven wordt.

Ada /

Tedere handeling van het hart

Inspiratie voor de dagelijkse Dharma (2 november)

Anne schreef een verslag van de bijeenkomst van 2 november:

Gisteren hadden we de eerste bijeenkomst van de maand. Ik koos het thema: Inspiratie voor de dagelijkse Dharma. Het leek mij  waardevol dit thema in de sangha uit te wisselen.

Hieronder lees je hoe de bijeenkomst verliep:

In onze cultuur is het vaak  makkelijker om te vertellen wat we niet doen, en waar we ons dan vervolgens schuldig over voelen: 'Ik zou eigenlijk meer moeten mediteren, of…..voor ik het weet heb ik zonder aandacht mijn bord half leeg gegeten, of…. ik heb me toch weer laten meeslepen door mijn  woede'.

We vinden onze beoefening niet gauw goed genoeg.

Maar schuld geeft niet veel energie of inspiratie. Daarom richten we vandaag de Aandacht op wat we wel doen, ook al zijn het graankorrels. Misschien kunnen we elkaar inspireren. De Sangha kan elkaar versterken.

Laat ons in het dharmadelen helder en bewust kijken naar wat er wel is.Laten we elkaar vertellen waar we onze inspiratie vinden, op een plek in huis of buiten? Welke momenten van de dag krijgen onze Aandacht?

Waar vinden we inspiratie voor het pad dat we gaan: In teksten van Thay, in  muziek , in de sangha, in….?

Geleide meditatie:

1. Ik adem in en weet dat dit een inademing is

    Ik adem uit en weet dat dit een  uitademing is

                                            In    Uit

2. Ik adem in en volg de lucht die in mijn longen stroomt

    Ik adem uit  en stroom mee

                     Volg de luchtstroom     Stroom mee

3. Ik adem in en voel de lucht in  mijn hele lichaam

     Ik adem uit en laat los

                  Lucht in hele lichaam                   Loslaten

4. ik adem in en ben me bewust van  ruimte  

     Ik adem uit en mijn adem lost op in die ruimte

                  Ruimte ervaren    Adem lost op

5. Ik laat mijn lichaam en geest rusten in de open ruimte

Loopmeditatie, we liepen voor de hele sangha.

Tekst voor de stille meditatie:

“Meditatie is een vorm van gastvrijheid.

Alles is welkom en gaat ook weer weg ”.

De stille meditatie werd spontaan afgesloten met een kleine schoudermassage in tweetallen.

Tekst voor het Dharmadelen:

Dharmadelen  is een daad van gastvrijheid in relatie tot de ander. Omdat onze geest van nature open is, kunnen we elkaar in dharmadelen de hand reiken, we zijn niet onwetend. We spreken van boeddha tot boeddha. De ander is al een waarachtig heel menselijk wezen. Een “ heel”, menselijk wezen heeft soms verdriet, soms vreugde, soms gaat alles mis, soms slaapt zij de hele nacht als een roos, soms slaapt hij slecht.

En die mens is  welkom in het dharmadelen,  we scheppen een veld  van milde, open aandacht, waar de ander welkom is, wat zich ook aandient. We ontmoeten elkaar in dat gemeenschappelijke veld.

Er is simpelweg ruimte, zonder oordeel, zonder goede raad, alleen maar ruimte. Ook de reacties die in ons opkomen hebben hun plaats in de weidse, open ruimte van het boeddhaveld. maar we laten ons  niet meeslepen. De ander is te allen tijde de ander, dat respecteren we. Vervolgens proberen we te “verstaan” hoe de wereld er voor de ander uitziet , zelfs al zouden we daarbij niet verder komen dan te constateren hoe onbegrijpelijk anders die wereld is. (vrij naar Edel Maex)

De vragen die we deelden: 

• Welke plek in je huis  inspireert je om tot rust en meditatie te komen ?
• Hoe ziet die plek er uit?
• En is er buiten zo’n plek voor je?
• Welke momenten op de dag inspireren je om bewust aandachtig te zijn ?
• Het moment van ontwaken, het eten, als je een sms verstuurt, je tanden poetst ?
• Wat doe je dan?
• Waar haal je je inspiratie  voor de Dharma vandaan?
• Natuur, teksten, muziek, ?
• Iets uit jezelf? Dankbaarheid dat je leeft, ademt ?
• Dat je inzicht hebt , bijvoorbeeld in lijden?

  

Vriendelijke groet en lotus,

Anne van Lissa.

Verlangen

Om de maand laten we ons inspireren door de Satthipattana soetra. Sujata schreef het verslag van de bijeenkomst van 19 oktober. 

Arthur en Sujata hadden voor deze ochtend opnieuw een onderwerp uit de Satthipattana soetra (soetra over de 4 velden van aandacht) voorbereid. Het ging dit keer over verlangen, begeerte.

Zo staat het in de tekst van de soetra:

Wanneer zijn geest begeert, is de beoefenaar zich bewust: “mijn geest begeert”

Wanneer zijn geest niet begeert, is de beoefenaar zich bewust: “mijn geest begeert niet”

De Boeddha zei vaak dat veel mensen verlangen met geluk verwarren. Hij zei: “Waar geluk is een leven met weinig verlangens, weinig bezittingen en de tijd om te genieten van al de wonderen in en om ons heen.”

Arthur en Sujata stelden aan elkaar de volgende vragen:

Ken je begeerte en in welke vorm vooral?

Ken je het gevoel van geen begeerte en geen verlangen?

Wat doet verlangen met je in de beoefening: staat het deze in de weg of helpt het je of geen van beide?

Hoe is het met verlangen naar vrijheid, naar gebondenheid en geborgenheid?

Een klein stukje van de antwoorden:

“Begeerte is voor mij een dwingend verlangen, waar je aan moet voldoen, wat het ook kost.

Het is mogelijk dat je daarbij de ander ook schaadt.

Er is bij mij een groot verlangen naar schoonheid en rechtvaardigheid.

Dit is de motor en drijfveer in mijn leven.

Gisteravond fietste ik naar het benzinestation om een krant te kopen. Het was een stille avond bij volle maan. Dan is alles goed en mooi. Ik ben tevreden; er is geen verlangen of misschien is dit wel vervuld verlangen.

Ik ken zowel verlangen als aversie in mijn beoefening. De hele dag door zijn er kleine en grote verlangens, maar ik merk ze vooral op als ze door iets of iemand geblokkeerd worden.

Als ik me hiervan bewust wordt kan ik er ook beter mee omgaan.

Verlangen naar vrijheid is een belangrijk item in mijn leven, omdat ik die niet altijd gevoeld heb in mijn jeugd. Verlangen naar geborgenheid lijkt me universeel en ken ik zeker; ook de angst om die geborgenheid weer kwijt te raken.

Weer thuis, eindelijk thuis....

Lieve Sangha,

Na meer dan 3 jaar weg te zijn geweest, kwam de spannende dag waarop ik weer naar de Sanghabijeenkomst  ging....

Het was een mooie september dag, de 21e. Nog zonnig en warm. Alles leek fris en nieuw,  buiten en binnen. Ik voelde me opgewonden en blij als een kind. Toen ik de bekende deur van het Centrum open deed, keken mij bekende en nieuwe gezichten glimlachend aan. Wat kan een glimlach wonderen doen... ik was weer thuis.

Ik ben blij dat de Sangha zo gegroeid is, niet alleen in aantal leden maar ook in de beoefening. Het is mooi om te zien dat jullie zo sterk staan en dat de Sangha vriendschap en harmonie straalt. Ik ervaart dat oude pijn bij mij getransformeerd is en zie dat als een wonder.

Ik weet dat alles ieder moment op nieuw geboren wordt; iedere manifestatie is nieuw.

Pijn en geluk… Interzijn.

Bedankt voor jullie liefdevolle welkom. Ik zal het met heel mijn hart beantwoorden.

Núria

Dag van de Aandacht in Fransum (een sanghalid vertelt)

Bij aankomst valt het me op hoe mooi het hier is. Rustig en vredig. (Alles is goed. I have arrived, I am home.) We beginnen de dag met begroetingen, een kopje thee en (lekkere!) cake en taart. Het belooft een dag vol zaligheid te worden. 

Dan volgt, na nog een korte uitleg, een stille meditatie. Aangezien er net iets is gezegd over voeding en consumeren is het helemaal niet zo stil in mij. Geeft niks, rust is er wel. Fijn. Ik denk aan de lege shampoofles van die ochtend en de zilveren hanger om mijn nek. En aan alle 'uitspattingen' van de laatste tijd. En ookal bedenk ik me dat hoe ik nu met consumeren omga, misschien niet zo is zoals ik wil. (Omdat er niet de juiste intentie achter zit.) Toch geeft het me ruimte. Ik mag best een beetje tikkertje spelen met het universum. Van spelen word je wijs. Je hoeft het niet te weten. Voel maar, proef, hoor, ruik! En dan 'weet' je ineens veel meer.

De lezing van Ada laat zien dat iedereen teacher kan zijn, als je het dicht bij jezelf houdt. Dat blijkt wel weer. Soms raakte het me diep, soms was het herkenbaar grappig.

Wat volgde was een zintuiglijk feestje. De 'workshop'. We kregen als eerst een bord, met daarop allerlei kleine hapjes. Het zag er prachtig uit. En het was ook nog eens heerlijk.

Daarna mochten we blind proeven. Ik vond het schitterend om te zien hoe iedereen vol vertrouwen begon aan deze ontdekkingsreis. Later blijkt dat eigenlijk iedereen wel iets heeft ervaren hierbij. We delen met elkaar wat voeding met ons doet. En we krijgen een aantal vragen voorgelegd over voeding: Wat wens je voor jezelf? Wat levert het je op (om het niet te doen)? Wat kost het je (om het te laten)? Wat heb je nodig (om te veranderen)? Die we dan met elkaar delen en vervolgens delen we onze wensen met elkaar.

Dan is het tijd om naar buiten te gaan en het is inmiddels stralend mooi weer. Zingen in de zon en daarna op naar het weiland. We bewegen ons in de ruimte, tussen de elementen. Hoeveel meer in het nu kun je zijn?

Als we terugkomen word de lunch voor ons klaargezet. Het ziet er heerlijk uit en er is veel. We schuifelen in stilte rond om uiteindelijk in onze kring te kunnen zitten met een gevuld bord eten, waar we in stilte van genieten. En als na een tijdje iedereen zijn/haar bord leeg heeft, mogen we zelfs nog een keertje ons bord vullen.

We doen de afwas als op Plumvillage. En dan is het tijd om te zingen. Als iets helpt om uit je hoofd te komen dan is dit het wel. Het lijkt ook wel alsof het vanzelf gaat, de ruimte vult zich met klanken en een gevoel van verbondenheid.

Wat volgt is een sapceromonie, met een smakelijk rood sapje. Weer wordt duidelijk wat aandacht kan doen.We mogen ons geluk nog even in stilte delen. Dankjewel Universum.

En dan is het alweer tijd voor het Dharma delen. Het regent in de Sangha, akkers zijn omgeploegd en  liggen klaar om een beetje regen te ontvangen. Gelukkig zijn er vele gieters aanwezig, want buiten is het droog.

Fotoverslag Dag van de Aandacht 2013

Er komt nog een verslag van de dag en van de Dharmalezing. Nu alvast een paar foto's:

Een welkom, aandachtig gemaakt

De Boeddha van Ucu

Zaden...

Hallo Jan!

Het begin, koffie met verjaardagstaart van Asha. Gefeliciteerd!

De betekenis van voeding

Prachtige kerk

Sapmeditatie

Wensen voor de 'ander' (1juni)

Een ander het goede wensen. In de Metta beginnen we met zorg voor onszelf en groeien toe naar zorg voor en acceptatie van de ander. Dat begint met een persoon die ons dierbaar is en groeit naar mensen voor wie we bang zijn of aan wie we een hekel hebben. We hebben in de afgelopen maanden veel gemediteerd in de Sangha over onszelf. In deze meditatie wilde ik de eerste stap zetten naar de ander, omdat ik verwacht dat we een redelijk sterke basis hebben. De meditatie was voor een dierbare. En wie voelde dat hij of zij niet in staat of in de stemming was om de overstap te maken, kon ervoor kiezen om in de meditatie voor zichzelf te zorgen.

Ook als je je aandacht richt op anderen, is het belangrijk om je eigen balans in de gaten te houden. Daarom koos ik voor een wierook met myrrhegeur. Myrrhe wordt gemaakt van een gom, die op takken van een woestijnstruik voorkomt. De struik kan het noodzakelijke water vasthouden omdat de gom de takken beschermt. Door myrrhe te branden, konden we ons bewust worden van het belang van balans tussen de ander en onszelf. Daarna stak ieder een kaarsje op voor persoon die hij of zij gekozen had. De kaarsjes kregen een plaats bij de bloemen, bij de Boeddha.

Dit was de meditatie:
Ik adem in en richt mijn aandacht op mijn dierbare,
Ik adem uit en wens hem of haar veiligheid.

Ik adem in en richt mijn aandacht op mijn dierbare,
Ik adem uit en wens hem of haar innerlijke vrede.

Ik adem in en richt mijn aandacht op mijn dierbare,
Ik adem uit en wens hem of haar gezondheid.

Ik adem in en richt mijn aandacht op mijn dierbare,
Ik adem uit en wens hem of haar geluk.

Ik adem in en richt mijn aandacht op mijn dierbare,
Ik adem uit en ben mij bewust van onze relatie.

Met de termen die in de Mettameditatie worden gebruikt, raakten we al heel veel behoeften. Toch kan het zijn dat iemand echt iets speciaals nodig heeft. Daar gebruikten we de loopmeditatie voor. Ik wenste mijn dierbare bijvoorbeeld vertrouwen, rust en evenwicht. 

Na de stille meditatie en het Dharmadelen zongen we nog het lied Island of self.

Loopmeditatie in het park (18 mei)

Moeder Aarde geeft ons voedsel, helpt ons als we het moeilijk hebben, brengt ons vrede en schoonheid, zorgt voor water en zuurstof, ze is eindeloos geduldig.

En wat doen wij voor Moeder Aarde?

Om hierbij stil te staan beginnen we met het ochtendgebed 'De aarde beschermen'. We zien dat we deel uitmaken van een miljoenen jaar oud proces en dat we steeds weer kunnen beloven iets voor onze planeet te doen. We beloven levende wezens op aarde van hun lijden te bevrijden. We beloven elke dag de energie van inzicht en liefde voort te brengen. We willen ook bodhisattva's van de aarde zijn.

We buigen voor Moeder Aarde en raken haar met ons hele lichaam aan.

Dan gaan we naar buiten en kunnen we met onze voeten voelen wat de aarde voor ons doet en wat wij de aarde willen geven.

We lopen een uur buiten en het is als in een sprookje. We voelen de energie van de sangha, die veel sterker is dan van ons alleen of de som der delen. We ruiken de geur van de lente. We zien aan elke boom prachtige bloemen, nog nooit gezien die wonderlijk gevormde zachtgele kaars van de tamme kastanje. De twee nijlganzen mediteren onverstoorbaar verder op het veldje. De regen is gestopt. Het gras geeft ons natte voeten.

Thay geeft ons praktische tips voor de loopmeditatie. "Je hoeft je handpalmen niet tegen elkaar te leggen of een plechtig gezicht te trekken bij de oefening van loopmeditatie. Kies zo mogelijk een rustig pad in een park of bij een meer of langs een rivieroever.

De beste oefening is zonder vorm. Loop niet zo langzaam dat mensen denken dat je vreemd bent. Loop zo dat anderen niet eens merken dat je aan het oefenen bent. Wanneer je iemand tegenkomt, glimlach je alleen maar en vervolg je je weg."

Het was een heerlijke ochtend. Ik vind het altijd weer bijzonder, dat als ik samen met anderen mediteer, ik elk moment werkelijk als een wonderbaarlijk moment ervaar.

Dankjewel sangha!

Dankjewel magie van de bomen!

Dankjewel Moeder Aarde!

Tedere handeling van het hart/ Ada

Hugging meditation

Het begin van het jaar is een aanleiding voor onze sangha om de ceremonie van beginning anew te doen. We begonnen met het bloemen water geven bij de ander. Midden in de kring stond een bos bloemen. Wie iets wilde zeggen pakte de bloemen en zette die voor zich neer. Daarna vertelde hij of zij wiens bloemen hij/zij water wilde geven.

Er waren een paar leden die heel gericht bij iemand de bloemen water gaven. Waardering was er voor het leiden van bijeenkomsten. Er waren gezamenlijke ervaringen te vieren. Maar opvallend was toch dat velen de hele sangha wilde voeden door de bloemen van iedereen water te geven. In het afgelopen jaar is de sangha hechter geworden. En dat was te merken in dit onderdeel van Beginning anew.

De tweede stap was het betuigen van spijt. Daar was aandacht voor dingen die het afgelopen jaar niet goed waren gegaan. Hebben we goede keuzes gemaakt? Hebben we mensen in hun waarde gelaten en echt naar ze geluisterd? Hebben we op het goede moment gehandeld, of dingen toch teveel op hun beloop gelaten? Dat waren vragen die door een aantal leden gesteld werden. Ze deelden met ons dat ze spijt hadden van keuzes die ze het afgelopen jaar hadden gemaakt.

Er was één onderwerp dat steeds terug kwam: het vertrek van een lid uit de sangha. Zij voelde zich niet meer op haar gemak. Dat is, voor en sangha die steeds hechter wordt, een heel pijnlijke ervaring. Er waren leden die hadden opgemerkt dat zij zich niet meer veilig en vrij voelde bij ons, maar die gedacht hadden dat het wel los zou lopen. Anderen vonden dat zij haar meer aandacht hadden moeten geven. Het vertrek van een lid hoeft geen problemen te geven. Afscheid nemen in liefde en respect kan heel goed. Dit was anders, zij vertrok omdat ze zich niet gehoord voelde in ons midden. Dat doet pijn.

Dit pijnpunt was het onderwerp voor het derde deel van beginning anew. We mediteerden voor de vrouw die besloot de sangha te verlaten, wensten haar vanuit ons hart het goede toe. We mediteerden ook op de sangha en op het behoud van onze verbondenheid.
We sloten beginning anew af met een hugging meditation. We stonden tegenover elkaar, bogen naar elkaar en omhelsden elkaar dan gedurende drie keer ademhalen. Het leidde tot veel vrolijkheid en veel spontane omhelzingen.

Wat een mooie ochtend aan het begin van een nieuw jaar.