Kiezelstenen

Janneke begeleidde de meditatie van 1 november. Dit is haar verslag. De foto is gemaakt door Ucu.

Deze kleine sangha bijeenkomst stond in het teken van de kiezelsteenmeditatie. Deze zomer in het EIAB, tijdens de retraite Liefde is Begrip, vertelde Thay de kinderen tijdens een van de lezingen wat hij allemaal in zijn tas had. Een van die dingen is een zakje met kiezelstenen voor de kiezelsteen meditatie. 

Deze meditatie gaat over de 4 elementen die we volgens Thay nodig hebben om gelukkig te zijn:  

• de frisheid van een bloem, 
• de stevigheid van de berg, 
• de reflectie van kalm water  
• en de vrijheid van ruimte.

We kozen allemaal 4 kiezelstenen die deze kwaliteiten representeren. Bij elke zin in de geleide meditatie, wisselden we van steen.

Ik adem in en ik zie mezelf als een bloem,

Ik adem uit en ik voel me fris.

Ik adem in en zie mijzelf als een berg,

Ik adem uit en ik voel me stevig.

Ik adem in en zie mezelf als rustig water,

Ik adem uit en reflecteer de dingen zoals ze werkelijk zijn.

Ik adem in en zie mezelf als ruimte.

Ik adem uit en ik voel me vrij.

Hierna was er loopmeditatie en een stille meditatie. Tijdens het dharma delen kwam de persoonlijke verhalen over de betekenis van stenen in ons leven naar voren.

We zongen met elkaar:

Breathing in, breathing out (2x) 
I am blooming as a flower. 
I am fresh as the dew. 
I am solid as the mountain. 
I am firm as the Earth. 
I am free. 

Breathing in, breathing out (2x) 
I am water reflecting, 
What is real, what is true, 
And I feel there is space 
Deep inside of me 
I am free (3x )

en sloten af met een theeceremonie. 

Noordelijke Dag van de Aandacht: Compassie

De wind kust volop onze wangen!

De zon geeft alles kleur!

We lopen door een prachtig land vol leegte.

We komen aan op de Maanhoeve.

De dag staat in het teken van compassie. Wim spreekt liever over mededogen.

Hij laat ons twee babyboompjes van de boerderij zien. De ene is geplant op het rijke deel van het land, de andere op het arme. Het boompje opgegroeid op slechte grond blijkt grotere wortels te hebben en is veel groter dan de andere. Het tweede droge jaar heeft het gemakkelijker kunnen doorstaan, omdat het genoodzaakt was een groter wortelsysteem te creëren.

Het zijn de modder en de lotus, lijden en geluk!

Ook laat hij zien dat de stilstand die we soms ervaren, en vaak niet willen, in werkelijkheid ons brengt naar volle bloei. De pioenroos lijkt nu een paar dode takjes boven de grond. Wat we tijdens de stilstand niet geloven, blijkt waar te zijn, onder de grond zijn de knoppen zich aan het vormen, die straks die grote witte of roze bloem zal zijn.

Wim vertelt hoe we ons mededogen kunnen ontwikkelen, niet alleen met de voorbeelden van de boerderij. Mooi zijn de ervaringen uit zijn eigen leven. We zien hier iemand die werkelijk oefent in het leven in aandacht zoals Thay ons dat leert. Wij willen nu ook ons kleine ik van vijf jaar op schoot nemen en liefdevol beloven: ik laat je nooit meer in de steek! ik zal altijd voor je zorgen! We begrijpen nu waar onze blauwe plekken vandaan komen.

Ida is een grote inspiratiebron voor Wim.

Samen hebben ze een waar spiritueel huis in de traditie van Thich Nhat Hanh. Het raakt me en geeft me moed hoe Ida en Wim in hun hele levenswijze het mededogen beoefenen en hun huis voor ieder openstellen.

Het leven van Ida en Wim inspireert ons op deze dag. Maar zonder ons geen noordelijke dag van aandacht. Het onvoorwaardelijk zijn en interzijn met al die mooie mensen, die we als sangha zijn, is een bron van voeding. We genieten op deze dag van het samen oefenen.

Wim vraagt ons twee woorden uit het hart mee naar huis te nemen.

We zeggen: liefde, geraaktheid, lijden, verdriet, inspiratie, interzijn, zachtheid, mededogen, schoonheid, eigenliefde, engagement, wij is zij, vreugde verspreiden, leven!

Er is geen verschil tussen thuis en hier. Na vandaag wil ik zelf meer oefenen met het woord non-dualiteit. Wat ik hierover leer in mijn eigen wereldje, zal ook het wereldje van mijn naaste zijn. Dit is wat ik wil bijdragen aan onze complexe wereld.

We lopen door het prachtige ruime land.

De zon en het water weerspiegelen de kleuren van de herfst.

De wind kust ons!

We zijn in het land van mededogen.

Ada/ Tedere handeling van het hart

Met dank aan allen die deze dag organiseerden!

Afsluiting van de Satipatthanasoetra - 18 oktober

Het slot van de soetra, die we al een tijd bestuderen. Wij observeren, dat wil zeggen, onze geest observeert alle verschijnselen die zich voordoen:

• het lichaam
• de gevoelens
• de geest
• de objecten van de geest, zoals behandeld in deze soetra en worden en één mee.

Die een worden wordt aangeduid met:

Het observeren van het lichaam in het lichaam

het observeren van de gevoelens in de gevoelens

het observeren van de geest in de geest

het observeren van de objecten van de geest in de objecten van de geest

Deze versmelting ven de observerend geest met alle genoemde verschijnselen, wil zeggen dat alles geest is, op komt in de geest. Alles wat bestaat kot op in de geest is geest. Maar het woord versmelten is niet juist want alleen ons eigen dualistische denken heeft ons altijd afgescheiden en apart gehouden. 

Arthur las het volgend voor uit Het oog slaapt nooit van Gempo Merzel

 …Soms vergelijk ik het met sneeuw. Als het hele land door sneeuw bedekt is, kunnen we allerlei sneeuwpoppen maken: een postbode, een agent, een kerstman, een kind, een hond, een kat, een moordenaar, een Jeanne d’Arc enz. Deze diverse gedaanten lijken verschillend in vorm en grootte,

toch zijn ze uit één grondstof gemaakt: sneeuw. Als je deze eenheid van grondstof beseft, bevrijd je jezelf. Als we allemaal uit dezelfde materie zijn gemaakt, als alles voortkomt uit één enkele bron, dan

is alles niets anders dan deze stof, van binnen en van buiten. De zesde patriarch noemde het geestes-essentie. Anderen noemden het “wezenlijke aard”. Hier noemt de derde patriarch het “tijdloze essentie van het zelf”.  Bankei noemde het” ongeboren boeddha-geest”. Allen bedoelen zij hetzelfde:

de boeddha-natuur, het ware zelf.

Deze essentie werd niet geboren en kan nooit sterven. Zij bestaat eeuwig. Sommigen noemen haar energie; anderen noemen haar geest. Maar wat is zij? Niemand weet het. Elk idee dat wij over haar hebben, kan alleen maar een analogie zijn, zoals sneeuw. Ook Boeddha gebruikte een analogie. Stel je voor dat de hele wereld van goud was gemaakt, zei hij. Goud in verschillende verschijningen,

Verschillende vormen, verschillende afmetingen maar steeds een vorm van goud. Zo ben jij, zo is alles, puur goud. Dat is de boeddha-natuur.

Dit nam de Sangha mee bij de loopmeditatie in het park

Het beeld dat vaak wordt gebruikt om de twee dimensies van het leven aan te geven, is dat van water en golven. Op het wateroppervlak zijn veel golven - sommige zijn hoog, sommige laag, sommige mooi, sommige minder mooi. Ze hebben alle een begin en een einde. Maar als je in de diepte schouwt, zie je dat de golven alleen uit water bestaan en vanuit het gezichtspunt van water is er geen begin, geen einde, geen op en geen neer, geen geboorte en geen dood.

Loop als kus je de aarde met je voeten, als masseer je de aarde met iedere voetstap. 

Ik ben thuis.

4 Oktober - Het lijden

Asha schreef een verslag van de bijeenkomst van 4 oktober.

Op  4 oktober hebben 6 personen aan de korte Sangha deelgenomen.

Het thema was: “Wat is lijden”. Thich Nhat Hanh wijst er in zijn boek “Het hart van Boeddha’s leer”op

dat niet alles lijden is. De Boeddha heeft immers ook gezegd  blij te verwijlen in de dingen zoals ze zijn.

De opzet was zoals gebruikelijk: geleide meditatie, loop –en zitmeditatie met dharma delen.

Voor de geleide meditatie zijn de volgende woorden gebruikt, iets meer dan normaal. Het bovengenoemde boek was hiervoor de leidraad.

• De essentie is dat alles geen lijden is maar alles wordt eerder gekenmerkt door vergankelijkheid,
• zelfloosheid en nirwana d.i. de uitdoving van alle begrippen,
• de specifieke oorzaak van het lijden is met name begeerte, onwetendheid en achterdocht,
• er zijn 4 soorten lijden: niet juist omgaan met voedsel, zintuigen, intentie d.i. wilskracht en bewustzijn,
• het leven op deze aarde is dualiteit daarom is in het lijden  geluk aanwezig. Zonder lijden is er geen groei, vrede en vreugde. Lijden is de basisvoorwaarde om het hat hart van de Boeddha in onszelf te betreden,
• beëindiging  van het lijden ontstaat door te doen wat goed is voor ons; het voeden van de zaden van vreugde en vrede. Het middel voor de beëindiging van het lijden is het volgen van het 8-voudig pad,

In het dharma delen werden heel persoonlijke gebeurtenissen verteld over ons lijden. Het was 

een warme inspirerende bijeenkomst 

20 september De Bel

De eerste grote sanghabijeenkomst na de zomer ging over de bel. Sujata schreef bij de bijeenkomst:

De bel uitnodigen

De bel is als de stem van de Boeddha, die je uitnodigt om “thuis” te komen, dat wil zeggen in het hier en nu.

De (kleine) bel op de palm van je linkerhand leggen, de hand op ooghoogte houden. Je hand is open en vlak en kun je vergelijken met de bladeren van een lotusbloem. De bel is als het hart van de bloem, een juweel. De mantra “Om mani padme hum” betekent: een juweel in het hart van de lotusbloem. Mani= juweel. padme= in de lotus.

Terwijl je dit visualiseert adem je twee keer in en uit en zegt of denkt:

In:        Lichaam, spraak en geest zijn in volmaakte eenheid

Uit:      Ik stuur mijn hart mee met het geluid van de bel

In:        Mogen allen, die het horen, wakker worden uit hun vergetelheid (=verstrooidheid, het tegenovergestelde van volle aandacht)

Uit:      En alle angst en verdriet overstijgen.

Dan de bel wakker maken, een half geluid ( Ɑ )

Minimaal 8 seconden (een in- en uitademing) wachten om je voor te bereiden op het geluid

van de bel.

In:        stoppen van alle gedachten en praten

Uit:      alle spanning loslaten en naar de ademhaling terug te keren.

De belmaster wacht tot iedereen klaar is, eventueel langer dan 8 seconden.

1 e volle geluid ( O )

Hierna 3 x in en uitademen. (24-30 seconden)

In:        Luister, luister..

Uit:      Dit prachtige geluid brengt me terug bij mijn ware thuis (hier en nu)

In:        Ik keer terug naar mijn lichaam                   

Uit:      En breng mijn lichaam tot rust, laat spanningen los

In:        Ik ben me bewust van mijn gevoelens

Uit:      Ik breng mijn gevoelens tot rust

2 e volle geluid ( O ): idem

3 e volle geluid ( O ): idem

Samenvattend:

iu- iu- Ɑ - iu- O –iu-iu-iu- O- iu-iu-iu- O – iu-iu-iu

Daarna de bel terugzetten en buigen om te bedanken voor het herstellen van vrede en

welzijn in je lichaam en gevoelens.

Dit is wat Thay vertelde over de bel op 22 augustus 2014:

           

Geleide meditatie

Ik adem in en breng lichaam, spraak en geest in volmaakte eenheid

Ik adem uit en stuur mijn hart mee met het geluid van de bel.

IN:       lichaam, spraak en geest in volmaakte eenheid

UIT:     hart mee met geluid van de bel

Ik adem in en wens: mogen allen, die dit horen, wakker worden uit vergetelheid

Ik adem uit en wens: mogen zij angst en verdriet transformeren en overstijgen

IN:       wakker uit vergetelheid

UIT:     angst en verdriet overstijgen

Ik adem in en luister intens naar de bel

Ik adem uit en keer terug naar mijn ware thuis, het hier en nu

IN:       luister naar de bel

UIT:     keer terug naar mijn ware thuis

Ik adem in en ben me bewust van mijn lichaam

Ik adem uit en ontspan mijn lichaam

IN:       bewust van mijn lichaam

UIT:     ontspan mijn lichaam

Ik adem in en ben me bewust van mijn gevoelens

Ik adem uit en breng mijn gevoelens tot rust

IN:       bewust van gevoelens

UIT:     gevoelens tot rust

Ik adem in en bedank de bel, de stem van de Boeddha

Ik adem uit en geniet van herstel van vrede en rust in mijzelf

IN:       bedank de bel

UIT:     genieten van vrede en rust

Bloemen

Ada vertelde tijdens het Dharma delen, dat ze nog bloemen had willen meenemen voor de sanghabijeenkomst. Er was een mooi verhaal bij over de bloementuin van haar ouders. Ze stuurde een foto van de bloemen na. Ze zijn inderdaad prachtig.

Stilte is vreugde

Het was een mooi verzorgde ochtend, 6 september, de eerste bijeenkomst na de zomervakantie. Midden in de kring lag een zacht groen rond kleed, met de theekannen en -kopjes er op. Ieder kreeg met veel aandacht een kopje thee aangeboden.

Hans nam ons mee in de meditatie over stilte. Met een aantal korte overdenkingen bracht hij ons bij: 'Stilte is vreugde'. Een mooie overdenking, als je weet dat Thich Nhat Hanh niets los ziet van de stilte.

De loopmeditatie was weer een ondersteuning voor het ervaren van stilte. We zetten een stap per ademhaling, heel langzaam, heel rustig. Je voelt je voetzool en de grond contact maken. De aandacht naar deze eenvoudige beweging.

Na de stille meditatie was er weer een kopje thee en een koekje, met alle aandacht aan elkaar doorgegeven. Het Dharmadelen was vol retraiteverhalen, het geluk van elkaar weer zien en de beleving van de stilte. Goed dat we dit met elkaar kunnen delen, goed dat we samen zijn.

We stonden nog stil bij de ziekte van Thich Nhat Hanh. We zullen hem in onze meditaties opnemen. Wie dit leest, wordt uitgenodigd om hetzelfde te doen.

Stilte

De eerste bijeenkomst van de Groninger Sangha staat op  de rol voor aanstaande zaterdag, 6 september. Hans zal de meditatie begeleiden en heeft gekozen voor het thema Stilte.

Dit is van Thich Nhat Hanh hierover schrijft in zijn boek over Mindfulness:

Stilte is iets wat uit ons eigen hrt komt en niet van iemand anders. Als we werkelijk silt zijn, kunnen we van de stilte genieten, in welke situatie we ons ook bevinden. Stilte betekent niet alleen niet praten en geen lawaai maken. Stilte betekent dat we innerlijk niet worden gestoord: er is geen gepraat in ons. Er zijn momenten dat we denken dat we stil zijn en alles om ons heen stil is, maar toch wordt er de hele tijd in ons hoofd gepraat. 

Dat is geen stilte.

De oefening houdt niet in dat we stilte buiten onze bezigheden om creëren, maar stilte in die bezigheden. Zit- en loopmeditaties zijn mogelijkheden om stil te worden. net als naar een dharmalezing luisteren of een boeddhistische leraar die over de leer van Boeddha spreekt. Wanneer we van binnen sitl zijn, kan bewustzijn tot in de bodem van onze ziel doordringen. 

In Plumvillage worden lange stiltes gehouden, zodat die in 'je vlees en botten kan doordringen'. Van de laatste avondmeditatie tot en met de ochtendmeditatie is het stil, zo vertelt Thich Nhat Hahn.

Zaterdag gaan wij ons daar mee bezig houden. Ik ben benieuwd.

21 Juni - Verzoening: 'Ik ben jou'

Deze dag ontvouwt zich langzaam in eenvoudig samen zijn.

Nothing to do, Nowhere to go.

De nieuwe grote bel word ingewijd. Zorgvuldig uitgezocht door Anne en Else Marijke. De klank is prachtig en brengt je terug naar huis.

van ons houden een prachtige dharmalezing over verzoening. Wijsheid schuilt in eenvoud.

We genieten in stilte van de lunch en van de heerlijke dingen die iedereen mee heeft gebracht.

Ucu is er met Esra Fien en Maarten en Esther zijn er met Hanna en Myrthe. De kleintjes laten ons zien dat je rustig onbevangen kan zijn.

We doen een korte loopmeditatie door de weilanden. Er is niets anders dan zijn.

Weer terug gaan we aan de slag met de opdracht om te tekenen of op te schrijven wat de dag en het thema met je deden. Er ontstaan om me heen allemaal prachtige blaadjes. Dan is het alweer tijd om dharma te delen. En we sluiten af met een heerlijk lied.

Verzoening.

Het zou zo simpel kunnen zijn: als je slechts ziet wat je nodig hebt. En niet alleen jij, die ander ook. Maar je ego maakt je blind. Die ander heeft me pijn gedaan. Echt zien is: ik vraag om wat ik nodig heb, puur en echt. En dan mag jij zeggen of je dat wel of niet voor hebt. We hebben allebei wensen en verlangens en die zijn bij voorbaat anders. Dat is niet goed of slecht. We zijn alleen zelden zo helder dat we dat zien. Pijn is slechts een weerspiegeling van verlangen. En hoe meer je hecht aan die ander, hoe groter de pijn. In die spiegel zie ik jou. Want jij bent mij en ik ben jou.

“Vergeven: trouw blijven aan je verlangens, maar de ander ontslaan van de plicht om aan je verwachtingen te voldoen.”

3 Mei - verlichting voor luie mensen

Een frisse, zonnige ochtend in mei, en een korte sangha  in het Vipassana.

Tina en Mijk komen helemaal uit en voorbij Leeuwarden voor deze bijeenkomst, hun aanwezigheid geeft me direct energie.Omdat niemand de begeleiding heeft aangeboden, zullen we in elk geval samen mediteren , lopen en dharma delen.

Voor mijn verjaardag kreeg ik het boekje “ Verlichting voor luie mensen” van  Paul Smit. Ik geniet van de titel en de inhoud is dusdanig compact en concreet, dat ik het graag open sla. Van Cuong Lu leerde ik een geleide meditatie die ik graag gebruik. De bel uitnodigen is na jaren oefenen een plezier geworden. Kortom : ik voel me geïnspireerd om de begeleiding als nog op me te nemen.

Dit zijn de 5 zinnen die ik ook in mezelf spreek als ik mediteer:

* De ademhaling vloeit

* Het lichaam is vredig en stil

* Gedachten komen en gaan

* Het hart verruimt zich

* Ik ervaar ruimte in en om mij heen

Tijdens onze meditaties ontstaat er een diepere stilte in de zendo, die stilte nemen we mee in het delen van de dharma. We zitten in een kleine kring, drinken thee en luisteren en spreken in alle rust.

Samen beoefenen, dat is wat we willen.

Een lotus voor jullie,

Anne

Geleide meditatie van 18 januari

Voorwoord: Voor “Iedere dag opnieuw beginnen”zijn naast het beoefenen van diep luisteren en mededogen ook het in contact zijn met je innerlijk geluk, innerlijke Boeddha en interzijn  belangrijk. Deze geleide meditatie nodigt je uit om deze elementen op een dieper niveau te ervaren. 

In mijn zitten ben ik mij bewust van mijn hele lichaam en adembeweging uit en in”*

Ik ben mij  totaal bewust van mijn  gedachten en gevoelens positief en negatief

Bewust  van mijn onwetendheid oorzaak van mijn lijden, omarm ik mijn onprettige gedachten en gevoelens  volledig. Hierdoor verliezen ze kracht, laat ik los 

Loslaten  verruimt mijn hart…, maakt mijn denken stil en vrij… en brengt mijn lichaam tot rust
Loslaten maakt mij rustig en vrij

  
Op deze manier kom ik in contact met mijn innerlijke Boeddha, ware zelf, de plek van vrede met vermogen tot werkelijk inzicht

Ik weet mij dan verbonden met  alles om mij heen, interzijn

Ik open mij dan voor nirwana, de beëindiging van het lijden, overstijgen van alle concepten zoals leven en dood, de ultieme werkelijkheid

*de onderstreepte woorden zijn tijdens de meditatie herhaald.

jan.2014

A.Schultink

18 januari - Iedere dag opnieuw beginnen

Als sangha houden we tijdens de eerste bijeenkomst van het nieuwe jaar regelmatig  de ceremonie van Opnieuw Beginnen, zoals die ons door Thich Nhat Hanh wordt aangereikt.

Dit jaar kozen Asha en ik voor een aangepaste vorm, die we goed vonden passen bij onze behoeften.

We wilden namelijk graag de “ bedankronde” ( de bloemen water geven) uitbreiden naar de hele sangha en de nadruk leggen op ieders kwaliteiten.

En we wilden iedereen vragen uit te spreken welke kwaliteit hij/zij het komende jaar gaat inzetten voor de sangha!

Best gewaagd, zo’n nieuwe vorm, maar wij vonden het de moeite waard om het te proberen.

Dit was onze dharma-inleiding:

Iedere nieuwe dag biedt ons de kans opnieuw te beginnen. Niet van voren af aan, in ons proces van transformatie, maar fris en onderzoekend in de beoefening.

Onze meditatie bijv. is nooit een herhaling, want wat vast zit, kan niet bewegen.

Onze adem begint te leven , als we niet automatisch ademhalen, maar ontdekkend.

Het kan zijn dat de adembeweging van dit moment niet prettig is, maar het is wel de adem van dit moment.

Onze compassie begint te leven, als we niet automatisch kijken en luisteren, maar met de ontdekkende vitaliteit  van diep kijken en diep luisteren.

Om , fris, zonder oordeel en met compassie naar onszelf en de ander te kunnen kijken en luisteren, oefenen we dit diep kijken en diep luisteren.

Zo kunnen we de beelden veranderen, die we van onszelf en anderen hebben.

We ontdekken wie we zijn,  we ontdekken  onze kwaliteiten  en daarmee versterken we ons eigen levensgeluk en de verbondenheid en kracht van  de sangha.

Ook deze dag biedt ons de kans om opnieuw te beginnen en met onze frisse blik en ons ontdekkende oog de sangha te herkennen.

Hierna deden we een geleide meditatie en een loopmeditatie en daarna volgde de eerste  ceremonie.  Drie keer werden we in de gelegenheid gesteld met iemand uit de sangha uit te wisselen welke kwaliteiten we in elkaar hebben gezien. Niet als ego-streling , maar om te oefenen in Diep kijken en Diep luisteren! Ik vond dat byzonder om te doen, het voelde zuiver en intiem.

 

De stille meditatie werd ingeleid met de drie toevluchten:

Ik neem toevlucht tot de boeddha, degene die me de weg wijst in dit leven

Ik neem toevlucht tot de dharma, het pad van liefde en begrip

Ik neem toevlucht tot de sangha, de gemeenschap die oefent in verbondenheid en compassie.

Nu volgde de tweede ceremonie. We staken elk een kaars aan, aan de Boeddhakaars, en vertelden welke kwaliteit we willen inzetten voor de sangha.

Dat was voor mij nogmaals een mooie ervaring, wisselend van grappig tot herkenbaar . tot verrassend.  Het nieuwe sanghajaar is begonnen!

Een hartegroet van Asha en Anne.

Binnenkort publiceren we de tekst van de geleide meditatie.

Een kijkje bij de oefengroep

Het is maandagmiddag 13 januari, zacht weer. De oefengroep komt voor het eerst dit jaar weer bij elkaar. Florry en Nuria sluiten zich aan voor deze bijeenkomst. We gebruiken sinds een tijdje het sanghawerkboek van Margriet Wolters, die lid is van de sangha Almere. 

Janna nodigt de bel uit en begeleidt de eerste en tweede meditatie. Zelf mag ik nog een keer de tien aandachtige bewegingen van Thay voordoen. Het lijken makkelijke bewegingen, maar ze goed voordoen zonder al te veel tekst is niet zo simpel als het lijkt!

Didi voert de kleine theeceremonie met ons uit, ik wil liever niet  overbodig buigen en beperk me tot een buiging voor ik de thee aanneem. Zo staat het in elk geval in het boek. Maar hoe erg is het als we afwijken van de vorm?

Na het dharmadelen leidt Joyce de nabespreking. Het wordt heel leerzaam, we hebben het over het belang van structuur, zeker tijdens onze maandelijkse sangha. Als we de structuur van de vormen kennen en aanhouden, dan leiden die ons niet af tijdens bijvoorbeeld de meditaties.

En dan is het daarna ook levendig  er eens van af te wijken, daar leent de korte sanghabijeenkomst zich goed voor, of onze Dag van Aandacht. En we praten over hoeveel tekst prettig is bij een geleide meditatie. Daar denken we verschillend over, gelukkig maar.

De zon schijnt, de houtkachel geeft een lekkere warmte, mooi hoor, zo’n middag samen.

Anne van Lissa

De weg van aandacht door Sister Chan Duc

In het pikkedonker loop ik over het smalle pad tussen de dennen in het bos. Ik omhels de bomen met heel mijn lichaam. Ik vraag raad over wat er in de meditatie in mij naar boven is gekomen. De bomen geven mij feilloos het goede antwoord. Ik ben veilig. Alle angst van vroeger is overbodig. Ik hoor de uil roepen. Herboren, vol inzicht, vol met vragen, verzoend met mezelf en het leven loop ik naar het klooster. Ik hoef aan niemand te vertellen wat ik heb meegemaakt. We zwijgen en maken allemaal onze innerlijke reis.

Ik ben verbonden met Moeder Aarde, die er altijd voor mij is.

Ik ben zelf ook Moeder Aarde, net als mijn overleden moeder. Ik ben het kind van de moeder aller moeders en de moeder aller vaders, van de oersoep en het stof der sterren. Ik ben verbonden met mijn voorouders, waar Thay het zo vaak over heeft. Ik ben deel van de stroom van grootmoeders, grootvaders, kinderen, kleinkinderen. Zo kan ik mild zijn voor mij zelf, en ook voor anderen. Zo zie ik dat bepaalde dingen worden doorgegeven en dat het niet mijn fout is, dat ik dat nog niet heb opgelost.

Bij de loopmeditatie ontroert mij bij het zien van al die individuen: hier loopt een mens met zijn of haar ouders en voorouders, zo gaan we allen samen.

Sister Chan Duc legt me uit wat verzoening is en hoe ik verlichting eveneens voor de vorige generaties kan bereiken. Het komt erop neer dat ik naar de negatieve zaadjes en gewoonte-energieën in mezelf moet kijken. Kan ik mezelf vergeven, dan kan ik ook mild zijn voor de ander. Als ik dan die negatieve gewoonte-energieën om kan vormen en in het vervolg alleen de goede zaadjes water geef en laat bloeien, heb ik de knoop losgemaakt. Hoewel in feite niets afkeurenswaardig is en het al een wonder is dat al die zaden in ons bestaan.

Vijf dagen in stilte geeft het voorrecht om diep naar binnen te gaan. Ik begrijp beter wat meditatie doet, ik voel merkbaar het effect. Dat motiveert me om thuis nog meer in stilte te zijn.

Door de adem te volgen, stop je het denken. Hoe meer je dat oefent, des te kleiner de rol van Manas wordt, de ik-maker die geen leed wil, die oordeelt, zich vastklampt, meer wil, altijd plezier najaagt. Zodra zijn rol kleiner wordt, kom je makkelijker in contact met alle zaden die in je zijn, ook met die je liever niet wilt voelen. Zonder zijn tussenkomst kunnen alle zaden natuurlijk opbloeien in je bewustzijn. Het denken kost veel energie, natuurlijkheid van stilte niet. Ik merk dat ik eerder herken wat er in me leeft, ook oude dingen, ik kan de dingen makkelijker laten komen en gaan, zonder oordeel, dat is bevrijdend.

Sister Chan Duc Spreekt mooi over Moeder Aarde, beantwoordt vol liefde onze geschreven vragen, ze reikt ons zoveel aan. Neem er de tijd voor, wil je spiritueel leven. We gaan naar huis en weten wat te doen. Ik lees niet meer de krant bij het ontbijt, ik geef de stilte de tijd te herkennen wat er in me is op het moment. Een boom omhelzen mis ik in de binnenstad. Of de magie van zomaar in het pikkedonker in het bos te zijn. Boven de stad hoor ik de ganzen overvliegen.

Ada/ Tedere handeling van het hart

Objecten van de geest (21 december)

We gaan in op het onderwerp “onderscheidend onderzoek” uit de Sattipatthana soetra, de soetra over de 4 velden van aandacht.

Geen gemakkelijk onderwerp, over de “dharma’s” ofwel de objecten van de geest.

Om dit zo goed mogelijk te verduidelijken is het volgende schema gebruikt:

6 zintuigen	6 zintuigobjecten	6 x zintuigbewustzijn
Ogen	Vorm en kleur	Zien
Oren	Geluid	Horen
Neus	Reuk	Ruiken
Tong	Smaak	Proeven
Lichaam/tastzin	Warmte en koude gevoelens	Aanraken
Geest	Begrippen, geheugen, ervaringen	Begrijpen, herinneren, verwerken

Geen enkele dharma staat op zichzelf, maar is onderling afhankelijk en leeg.

De dharma’s komen op, houden aan en verdwijnen weer.

Na deze inleiding volgt het verhaal over de lekenweldoener Sudatta Anathapindika, die op zijn sterfbed door de eerwaarde Sariputta onderricht werd over dit onderwerp en zeer ontroerd was. Hij gaf aan dat de Boeddha dit diepgaande onderricht niet alleen aan de monniken en nonnen zou moeten geven, maar ook aan lekenvolgelingen.

De geleide meditatie: (uit Sangha Werkboek-versie 3/2010)

Ik adem in en ben me bewust van mijn lichaam

Ik adem uit en glimlach naar mijn lichaam

Bewust van mijn lichaam / Glimlachen

Ik adem in en ben me bewust van de inhoud van mijn geest

Ik adem uit en glimlach naar de inhoud van mijn geest

Bewust van mijn geest / Glimlachen

Ik adem in en ervaar gevoelens van verdriet in mezelf

Ik adem uit en glimlach naar mijn gevoelens van verdriet

Verdriet ervaren / Glimlachen

Ik adem in en ervaar gevoelens van boosheid in mezelf

Ik adem uit en glimlach naar mijn gevoelens van boosheid

Boosheid ervaren / Glimlachen

Ik adem in en ervaar het gevoel van vreugde in mezelf

Ik adem uit en glimlach naar het gevoel van vreugde

Vreugde ervaren / Glimlachen

Ik adem in en ervaar de vreugde van vrijheid in mezelf

Ik adem uit en glimlach naar het gevoel van vrijheid

Vreugde van vrijheid / Glimlachen

Ik adem in ervaar de vreugde van loslaten in mezelf

Ik adem uit en glimlach naar de vreugde van loslaten

Vreugde van loslaten / Glimlachen

Het dharmadelen was gewijd aan het zichtbaar maken van de samenhang van alles.

Arthur had een prachtige grote boom op karton gemaakt, die in het middel lag. Iedereen had ook iets van hem gekregen, een blad, een bloem, een vogel of een bij, een sterrenhemel, de zon, een regenwolk, een bijl etc, Vervolgens werd ieder uitgenodigd om te vertellen wat het voor hem of haar betekende en een plaatsje te geven bij de boom. Ook echte vruchten (appels uit de tuin van Arthur) kregen een plaatsje. Het resultaat is op de foto te zien.

We besluiten met het toepasselijke lied: “we are the leaves of one tree”

Arthur en Sujata